قصيدة " طيبة قلب "
وفى لحظة من الايام كنت زمان .
كنت بحب .
قلت هعيشها وزى ماتيجي افرح وابكى .
بطيبة قلب .
عشت معاهم احلى سنين واحلى كلام .
فرؤاية حب .
كنت مصدق كل كلامهم وكل كلامهم .
اصبح كدب .
كل طريق فى بلادى مشيته وانا موهوم .
بانى بحب .
كان مرصوف بكلام كداب زى السمن لما الشمس .
عليه بتهب .
هو كلام الحب ضعيف , ولا الشمس قوية وظالمة , عشنا حياتنا كدبة فثانية ضاعت احلى صفات القلب ,
انا مش اضعف من اعدائى .
انا هارب من كدب وبائى .
قاصد يهدم كلمة " حب "
انا ممكن اتغير زييكم .
واكدب نفس الكدب عليكم .
واهرب من نفسي لوسطيكم .
واوهم احسن واحد فيكم .
انى نسيت فبلادى الحب .
بس انا راضى بحكم زمانى .
عايش بين الناس وحدانى .
مش لهمومى ولاحزانى .
انا قاصد فحياتى وكلامى .
كلمة وحيدة بس " الحب "
